İspanyol yapımı olan bu film, Alfredo Baeza isimli bir genci anlatıyor. Konservatuarın tiyatro bölümünü kazanan Alfredo, ordaki eğitimi beğenmeyerek okulu bırakır ve konservatuardan arkadaslarıyla Kasım (noviembre) isimli bir gurup oluşturur ve sokak tiyatrosu yapmaya başlarlar.kendilerinin kostümünü ve makyajını yaptıkları oyunları halka hiçbir para karşılığı almadan sergilerler.'belgesel tiyatro' kavramı işte böyle oluşur. Gurup oluşurken 'kesinlikle maddi bir kazanç sağlamayacakları konusunda anlaşan gurup üyelerinin bir kısmının fikri, paralı bir iş teklifi geldiğinde değişmeye başlar ve gurup içinde anlaşmazlıklar ortaya çıkar.
Belgesel niteliğinde yapılmış bu film.Filmdeki olayları, gurup içindeki insanların anlatımıyla izliyoruz. Beklenmedik,çarpıcı bir sonla da hep beraber dumur oluyoruz.
Tiyatro tutkunu birisi olarak, bu filmi izledikten sonra iyce tiyatroya tapmaya başladım. özellikle Alfredo Baeza'nın son tiradı...
son beş yıldır beni ağlatabilen tek film olmuştur. kesinlikle izlenesi,şiddetle önerilesi.
Öncelikle bu "Film Günlüğü" düşünceni sevdim. Hemen merak edip girdim siteye ve garip garip film isimlerinin arasından tek izlediğim olan Noviembre gözüme çarptı hemen.
YanıtlaSilBen filmi yaşanılmış bi olayı sinemaya aktarmaları açısından çok başarılı buldum çok etkileyiciydi. Alfredo karakterinin ise gerçekte varolduğunu öğrenemem beni biraz sarstı. Neden bi insan nerdeyse yemeden içmeden bile öteye tiyatroyu, oyunculuğu koyar ben bunu anlayamamıştım hala da anlamış değilim.. Bana sorarsan onunki bi saplantı bi hastalık, öyle olmamalı...
sonuçta hepimizin bi ideali vardır. 80lerde devrimdi, ondan öncesinde başka bi şey belki. her şeyden öne koyması da, belki sana ilginç geliyordur ama bence o kadar da kötü bi şey değil, insan ideallerinin peşinden gidebilmeli. şu an kaçımız yapabiliyoruz bunu?
YanıtlaSil